In Maleisië, met wc rol naar 't toilet...

En ja hoor, na Singapore vertrekken we verder naar het laatste unieke land van onze reis, Maleisië!

Onze eerste bestemming in Maleisië was Malakka, een leuk kustplaatsje dat zo'n twee eeuwen in Nederlandse handen was. De Portugezen stichtten Malakka als handelspost tijdens de Portugese kolonisatie, en de Nederlanders veroverden dit zo'n honderdjaar later. In de 19de eeuw werd Malakka overgedragen aan de Britten om Malakka zo beter te kunnen verdedigen tegen vijandige legers. De Nederlandse invloed zie je nog overal terug, zo is Jonker Walk de bekendste straat, kan je een bezoekje brengen aan het 'Stadthuys' en kan je eten en drinken bij het Dutch Harbour Café. Al met al is Malakka een leuke tussenstop tussen Singapore en Kuala Lumpur.

In Maleisië zijn een paar dingen anders dan in de andere landen waar we geweest zijn. Zo is de islam de grootste religie hier, zo'n 60 procent van de bevolking is hier moslim. Dat zie je terug in het straatbeeld, veel vrouwen dragen hier een hoofddoek en ook het dragen van een boerka is niet heel ongebruikelijk. Ten tweede hebben ze op de meeste openbare plaatsen hurktoiletten, dus comfort is er niet echt. Zelfs in de mall onder de Petronas Towers in Kuala Lumpur, die behoorlijk westers is, zijn hurktoiletten aanwezig (al kan dat zijn omdat je voor 2 ringgit wel een normaal toilet kan bezoeken). Ook ontbreekt er vaak toiletpapier, en is er een waterslang aanwezig om je handen te wassen na je achterwerk afgeveegd te hebben. Als westerling had ik daar niet echt zin in, dus had ik altijd een rol toiletpapier in mijn tas zitten. Je bips afvegen doe je met je linkerhand. Eten met je handen doe je dus alleen met je rechterhand en ook bij contact met anderen gebruik je absoluut niet je linkerhand.

Na Malakka gingen we door naar Kuala Lumpur. Kuala Lumpur is een moderne stad met grote wolkenkrabbers en bijbehorende megamalls. Het is bijna nog kapitalistischer dan Singapore! Gelukkig brengt dit ook goed openbaar vervoer met zich mee, dus verplaatsten we ons per metro en per trein. In tegenstelling tot Thailand en Cambodja zijn veel regionale treinen hier al elektrisch en rijden alleen intercity's en goederentreinen nog op diesel. Had ik al gezegd dat Maleisië best wel een welvarend land is als je het vergelijkt met andere landen in Zuidoost-Azië? En de prijzen liggen nog steeds laag, voor 2 euro heb je meestal een heerlijke maaltijd. Als je een mooi uitzicht wilt moet je alleen wel diep in de buidel tasten, als je de Petronas Towers op wilt betaal je 80 ringgit (20 euro) en blijf je steken op de brug tussen de meer dan 400 meter hoge torens op de 42ste verdieping. De Menara KL (de grootste televisietoren ter wereld) kost maar liefst 105 ringgit!

Next stop: Cameron Highlands. Deze staan bekend om de vele theeplantages en aardbeikwekerijen. Het is hier lekker koel tussen de 20 en 25 graden. Ik had het 's ochtends voor het eerst weer koud zonder dat er een airco aan te pas kwam! We maakten hier ook een tocht door het hier veel aanwezige regenwoud. Helaas is hier volgens onze tour guide al wel zo'n 40 procent van vernietigd door bebouwing en landbouw. Om te voorkomen dat het nog resterende regenwoud, dat ook zorgt voor de lokale watervoorziening, verloren gaat, lobbyt onze gids ervoor om van Cameron Highlands een nationaal park te maken. De overheid zei in eerste instantie: "You're wasting your time". In Maleisië is er namelijk niet veel bewustzijn voor de effecten die ontbossing op het klimaat en de watervoorziening hebben. Maar nu internationale aandacht toeneemt moet de regering hier op een gegeven moment alsnog aandacht aan schenken. Laten we hopen dat het lukt om van het regenwoud een nationaal park te maken en verdere afbraak te voorkomen, het regenwoud is echt schitterend en van vitaal belang voor de lokale gemeenschap.

Volgende stop in Maleisië: Penang! Op Penang vind je Georgetown, een leuk plaatsje met veel Chinese en ook Britse invloeden. Het staat op de werelderfgoedlijst van Unesco, en je kan hier makkelijk een paar dagen vertoeven om alles te kunnen zien. Het is alleen niet meer zo authentiek als het eerst was met alle wolkenkrabbers die zijn en worden gebouwd, maar Penang is nog steeds een bezoek waard. Er is veel mooie straatkunst aanwezig en op de goede plekken kun je heerlijk eten.

Wij huurden hier fietsen bij ons hostel en verkenden zo het toch best wel grote eiland. We fietsten deze dag minstens 60 kilometer op een standaard fiets, iets wat ik normaal alleen op de racefiets doe! Tijdens onze fietstocht maakten we een stop op Batu Ferringhi, een strand waar je goed kan watersporten. Voor slechts 150 ringgit per persoon (35 euro) konden wij én parasailen én een half uur op de jetski! Vooral de jetski was ongelooflijk vet!

Na het jetskieën gingen we nog even eten bij een strandtent genaamd Sidewalk Café. Ik bestelde hier Spaghetti Aglio e Olio, een van mijn favoriete Italiaanse gerechten. De kwaliteit van de pastagerechten ligt hier sowieso lager dan in Europa, maar deze pasta was echt vies doordat het verdronken was in een bad van veel te zoute olijfolie. Het was dus eigenlijk olie met spaghetti. Maar dat was nog niet eens het ergste: Bij het afrekenen was de over zo brutaal om ons 150 ringgit in rekening te brengen, terwijl we voor slechts 29 hadden gegeten! Zelfs toen we het voor zijn neus narekenden, hield hij voet bij stuk. Waarom het zo duur was, kon hij ook niet uitleggen. We hadden geen gepast geld, dus besloten we niet te betalen. Dat ze ons vervolgens zo lieten gaan, zegt wel iets over het feit dat ze zelf ook wel wisten dat dit geen zuivere koffie was. Eet in Penang dus niet aan het strand, maar loop even terug naar de hoofdweg en eet bij de restaurants die aan die weg zitten. Dan eet je veel lekkerder en proberen ze je niet op te lichten.

Tot zover onze avonturen in Penang, hierna vertrekken we naar Langkawi en daarna door naar Ko Phi Phi, dat een van de mooiste stranden van Thailand schijnt te hebben. Dus lekker zonnen en relaxen voor onze laatste stop in Bangkok! Tot dan!